In deze aflevering zocht ik Raoul White op in het Stadsdeelkantoor in Amsterdam Zuidoost. Raoul staat voor GroenLinks-PvdA nummer 21e op de lijst voor de komende Tweede Kamerverkiezingen. Hij vertelt over zijn verhuizing vanuit Suriname naar Nederland op zijn zesde en hoe zijn jeugd in Nederland hem heeft gevormd tot de bestuurder die hij nu is. In het derde jaar van zijn studie aan de Sociale Academie ging hij aan de slag met jongens in een gesloten, forensisch detentiecentrum. Hier maakte hij al op jonge leeftijd kennis met zware probleemgevallen. Zijn les uit die tijd: Iemands daad heeft altijd een achtergrond, een aanleiding en oorsprong. Na management- en directiefuncties in behandelcentra maakte hij de overstap naar de politiek, om zo maatschappelijk nog meer impact te kunnen hebben.

Raoul is er trots op dat hij zijn aanpak en bestuurlijke kwaliteiten, die hij in Amsterdam Zuidoost heeft kunnen polijsten, na de Tweede Kamerverkiezingen landelijk kan inzetten. Hij vertelt over zijn campagne in verschillende steden en het plezier dat hij eruit haalt om rechtstreeks contact te hebben met bewoners. Het vertrouwen in de politiek kan volgens hem worden teruggewonnen en versterkt door direct contact met mensen. Ook na het campagnevoeren blijft het contact zoeken met bewoners belangrijk, om de band tussen hen en de politiek te helen.
Een dak boven je hoofd, genoeg inkomen kunnen genereren, goed onderwijs voor iedereen, dat zijn de zaken die onder druk staan en waar iets mee moet gebeuren, kortom: de bestaanszekerheid waarborgen voor alle bewoners van Nederland, daar gaat Raoul zich voor inzetten. Of zoals hij vertelt: Mijn moeder zorgde thuis, ook al hadden we het niet breed, altijd dat de basis op orde was. De basis op orde krijgen, is in de afgelopen 14 jaar niet het streefpunt geweest van de politiek en dat moet echt anders.

Op de laatste vraag (hoe ben je succesvol en gelukkig geworden in wat je doet?) antwoordt Raoul, bijna tot zijn eigen verbazing, openhartig. Zijn opgroeien in Suriname, in een groot huis met meerdere generaties onder een dak, heeft hem een overvloed van liefde en geborgenheid bezorgd. Dus als volwassene ziet hij het als zijn taak om die liefde terug te geven aan de maatschappij en om zelf een goed mens te zijn.

(Muziek Intro / Outro: ‘I Can’t Find The Words To Say’ door Onyx Ashanti)